وقتی که می شوی عابر یک کوچه و یا رهگذر یک خیابان...

وقتی که دانشجوی یک مکانی می شوی.......

وقتی که مهمان یک مجلسی می شوی....

وقتی که می شوی یک مسافر...

در هر مکانی و هر شخصیتی...

هستند در اطرافت آدم های بسیاری که تو آن ها را می بینی....

و چه زیباست که چشمان خود را عادتـ دهی که چشم خیره کنند به آسمان و وسعتشـ...

به زیباییهایش...به محو تماشایشـ ........به عظمتش..........به آرامشی که دارد آسمانـ.........

نه به رهگذرهایی که دیدن به آن ها جز نگرانی و بهم خوردن آرامشت چیز دیگری ندارد......

رهگذرهایی را گویم که چشمانت سزاوار نیست که حتی نیم نگاهی به آن ها بیاندازی...

که زود یا دیر گذران هستند.....لحظه های بی سود را می گویم........

و چشمان خود را عادت نده برای چندلحظه ای که

نا آرامشی را برایت بهمراه دارد...

که می شود این نیکمتــ روزی

خالیــــ ...!!